spreidden zij vaak matten op de weg open (cfr. fasc. 6, nr. 142, voetnoot 319), bogen zich voor Jezus en boden Hem als geschenk voortbrengselen van hun gronden aan, zoals bloemen, welriekende kruiden, gevlochten kronen en ook flesjes met reukwerk. Jezus dankte ze en sprak ermee; zij trokken mee tot in het voorhof van het huis van Barnabas en plaatsten hun geschenken in de vergaderzaal (wellicht grote voorzaal, die naar de kant van de voorhal geopend was en er als één mee uitmaakte). Hier was alles met bloemen en kransen versierd. De ontvangst die Jezus hier te beurt viel, geleek op die van Palmenzondag, behalve dat het er rustiger en hier te lande veel eenvoudiger toeging. Stilaan werd het avond en dan verwijderden zich de vrouwen. 1301. Vooral viel mij de klederdracht van de heidinnen op; de jonge dochters droegen een vreemdsoortige hoofdbedekking, gelijkend op de koekoekskorven, die ik als kind dikwijls vlocht van biezen (wat de vorm betreft een soort hen). Bij enige waren die hoeden eenvoudig zonder versierselen; andere hadden er nog kransen om gevlochten, waarvan draden tot op het voorhoofd neerhingen; die draden eindigden met allerhande sieraden. De benedenrand was bij allen een krans van bloemen, die van wol of pluimen gemaakt waren. Hun sluier droegen zij onder die hoed en zij sloegen hem van voren (naar weerszijden) uit elkaar; of zij wierpen hem in de hoogte op de hoed, en van achteren lag hij in de nek. Hun gordel was nauw om het lijf gespannen; zij droegen van voren een borststuk en om de hals hingen aan kettinkjes allerlei sieraden. Onder de gordel waren zij zeer breed, want zij hadden vele rokken van dunne stoffe boven elkander aan; de ene was telkens een spanne langer dan de andere, en de onderste was eindelijk zeer lang. Fascikel 25 2529