Kafarnaüm gedoopt, waar zij op hun doorreis een bergprediking van Jezus gehoord hadden. Deze mensen, een paar families van een twintigtal personen in het geheel, vrouwen en kinderen meegerekend, waren kooplieden en fabrikanten, die rondreisden voor hun zaken, gelijk bij ons de Italianen, Tyrolers, Zigeuners en Zwarte Woudbewoners rondtrekken met houten uurwerken, muizenvallen en plaasterbeelden en die nu hier, dan daar, enige tijd verblijven en tevens allerlei werkjes verrichten en ook handel drijven. Om deze tijd bleven zij gewoonlijk een paar maanden hier. Zij bewoonden vóór de noordzijde van de stad een herberg en waren voorzien van allerhande werktuigen, vooral om te weven. Ook hun blinde knaapjes moesten op hun zwerftochten hier en daar bij gelegenheid met hun gezang en fluitenspel een stuiver verdienen. Jezus hielp deze zwervers met lering en raad en nam nogmaals hun dank en de dank van de kinderen aan. Hij zei hun dat zij de kinderen voortaan niet meer mochten laten meereizen, maar dat zij hier blijven en ter school gaan moesten. Ook wees Hij hun de liefdadige mensen aan, die ze bij zich zouden nemen en voor hun onderricht zouden instaan. Hij had reeds gisteren voorzorgen daartoe genomen en de ouders waren met zijn voorstel ingenomen en beloofden Hem het te doen. Volgens Dr. van den Bom in ‘Bijbels Woordenboek’ 1960 moeten de Kenieten gezien worden als een Midianietische nomadenstam in de Negeb van Arad, het uiterste zuiden van Palestina, een stam die zich blijkbaar verenigd heeft met de stam Juda. Als nomaden komen ze ook voor in Galilea (Recht. 4, 11. 17; 5, 24). Het zullen daar handwerkslieden geweest zijn (en kooplui), zoals de hier bedoelde Arabische Joden op Cyprus. Fascikel 25 2551