Ook leerde Hij nog over andere zonden en hun gevolgen. De mensen waren zo verschrikt, dat velen aan het slot van de lering zeiden: ”Ach! Hij spreekt alsof de dag van het oordeel reeds nabij was!” moeder, weerstond haar, beledigde en sloeg haar. Geen van de overige kinderen kwam hiertegen in verzet. Verontwaardigd vervloekte de moeder haar oudste zoon en vervolgens ook haar overige kinderen. Het gevolg liet niet op zich wachten: de kinderen werden het een na het ander aangetast door een afgrijselijke kwaal, die hen deed sidderen en beven over al hun ledematen tot zelfs in hun slaap (zie ook bij K. nr. 1338, waar zij van zieken spreekt die hun analoge kwaal aan een vervloeking te wijten hadden). Om de schande van hun straf te verbergen, verlieten deze familieleden hun huis en vaderland en gingen zwerven in de vreemde. Toch waren in hun hart de christelijke gevoelens niet gedoofd. Om hun genezing te bekomen bezochten zij vermaarde bedevaartplaatsen en heiligdommen.” Na deze inleiding verhaalt de H. Augustinus de genezing van drie van die kinderen. Hijzelf, Augustinus verscheen in een visioen aan Paulus, de 6e, en aan Palladia, de 7e van het gezin en genas hen. Toen dezen daarna te Hippos kwamen, herkenden zij aanstonds de heilige bisschop die hun in een droom verschenen was. *** Hoe treffend illustreert dit geval deze spreuk van Eccl, 3, 11: “De zegen van de vader bevestigt het gezin, maar de vloek van de moeder vernietigt het tot in de wortel.” De plechtige vervloeking van de Joden, die Christus’ dood eisten, tegen zichzelf, heeft zijn uitwerksel tot in onze dagen. Nog heden is hun lot tragisch (cfr. nr. 1894). Als de rechtmatige vloek van de ouders zijn uitwerksel niet mist, zo mogen wij als zeker aanvaarden dat hun vrome zegen over de kinderen, onfeilbaar heilzame gevolgen zal hebben. Elke morgen en avond gegeven, zal hij hun tijdelijk en eeuwig welzijn bevorderen. Moge dit gebruik stand houden tegen de vernielingscampagne der modernisten. Fascikel 26 2607