Ook had hij op koperen tafelen het hoofd van de keizer laten aanbrengen aan de uitgangen van de tempel op de daar staande zuilen (waarschijnlijk aan weerskanten van de 13 trappen die van het voorhof der heidenen naar het Hiëron of complex der heilige tempelgebouwen leidden, zie fasc. 8, deel ‘De Tempel’, V. Het Tempelplein). Onder de koppen was het bevel gegraveerd waarbij de offerpenningen opgeëist werden (zie ook nr. 1335). Het volk was om dit bevel zeer verbitterd, vooral om die beelden (of keizerkoppen) en de Herodianen hitsten door hun aanhangers een troep Galileeërs op van de Partij van Judas, de Gauloniet, die bij het laatste oproer in de verwarring doorstoken werd. Herodes, die zich heimelijk te Jeruzalem bevond, was op de hoogte van de voorgenomen opstand. Dit gespuis werd ‘s avonds woedend dol, haalde de tafelen neer, wierp ze smadelijk ten gronde, bespotte de verminkte afbeeldingen van de keizer en wierp de stukken vóór het pretorium op de markt, terwijl het riep: “Hier hebt gij uw offergeld!” Daarop stoven zij uit elkaar en kwamen voorlopig zonder verontrusting of vervolging ervan af. Maar toen zij de volgende morgen uit de tempel wilden gaan, waren de uitgangen bezet met wachten die de betaling van de door Pilatus afgekondigde offerpenningen eisten. Daar de Joden weigerden het geld te geven en met geweld tussen de wachten door naar buiten drongen, slopen enige verklede soldaten met hen naar buiten mee en hier doorstaken zij hen met korte zwaarden (ongeveer even lang als, en iets breder dan de soldatenbajonnetten bij ons). Op dit ogenblik ontstond een algemene paniek en verwarring en twee tempeldienaars, verwanten van Zakarias, die kwamen Om in de onkosten te voorzien, legde hij beslag op de tempelschat; dit bracht de Joden in verzet. Om dit te breken en het oproer te onderdrukken, zond hij verklede soldaten op het Tempelplein, waar zij een bloedbad aanrichtten onder de weerspannigen (cfr. Bell. Jud. I, 187-188). Fascikel 26 2621