deed men de was en de afwas en nam men voetbaden. Met het water echter uit de stenen trog drenkte men het vee, bevloeide men het land en begoot men de vruchten. Nu gingen de dopelingen met de voeten in de gracht staan, zoals gewoonlijk en zij werden met het water uit het bekken gedoopt. Jezus sprak eerst op de leerheuvel (hoger op de heuvelhelling, waartegen het huis van Mozes aanleunde). De leerheuvel heeft een zeer mooie inrichting en een aangename ligging. Hij handelde over de boetvaardigheid en de reiniging door de doop. De mannen droegen lange witte klederen, repen stoffe (manipels) om de armen en gordels met lettertekens op. Buiten de 7 geheelden waren er slechts 8 andere dopelingen, samen 15. De overigen hadden de doop reeds te Mallep ontvangen; zij spraken gedeeltelijk afzonderlijk met Jezus en biechtten Hem hun zonden. Jezus vermaande hen de tijd der genade zorgvuldig waar te nemen en de wet volgens de geest der profeten te vervullen, maar niet de slaven van de letter der Wet te zijn, want de Wet was aan hen gegeven en niet zij aan de Wet; ze was hun gegeven om er mee de genade te verdienen (cfr. Mk. 2, 27). 1359. Onder de dopelingen waren de broers en zwagers van Mnason. Zijn vader Mozes was wel een deugdzame, doch oude en ietwat eigenzinnige Jood en hij liet zich niet tot de doop overhalen. Mnason had hem reeds de gehele tijd, doch te vergeefs, daartoe aangepord, en ook Jezus sprak heden nog met hem daarover, maar de eigenzinnige man met zijn vastgeroeste opvattingen was er niet toe te bewegen. Hij haalde de schouderen op, schudde het hoofd en verschanste zich achter allerlei schijnredenen. Zijn hoofdargument was de besnijdenis, waaraan hij zich hield; zijn overige redenen weet ik niet meer. Fascikel 26 2653