naar Palestina volgden, zouden zij meegaan en daar een onderkomen vinden. Hij wees hun op het voorbeeld der vele heilige vrouwen, op de waarde van de tijd en de betekenis van het leven, zeggende dat het nu niet de dagen van het gemakkelijk en rustig leven waren, maar dat het er nu om te doen was het naderende Rijk tegemoet te trekken, de Bruidegom te erkennen en te ontvangen; dit was de grote zaak waar het in dit leven op aankwam. Hij vertelde ook nog de parabelen van de verloren drachme en van de 5 wijze en de 5 dwaze maagden. 1361. Andere, jonge vrouwen beklaagden zich bij hen over hun mannen; zij verzochten Hem hen te willen vermanen om niet tot de heidense dochters te naderen, aangezien Hij zo streng over de vermaning van Osee tegen de zondige omgang met de heidenen geleerd had. Ach! wilde Hij hun mannen toch vernamen! Enige beklaagden zich met reden, doch de meeste slechts uit minnenijd. Jezus kalmeerde hen en ondervroeg hen over hun eigen gedrag jegens hun mannen. Hij vermaande ze tot zachtmoedigheid, ordelijkheid, inschikkelijkheid, ootmoed, geduld, gehoorzaamheid, vriendelijkheid en vlijt. Hij waarschuwde ze tegen beschuldigingen, praatzucht, gemor en plagerij. Hij sprak wel 2 uren over dit onderwerp. Hierna had een algemene maaltijd plaats voor de dopelingen en anderen, die allen er iets toe hadden bijgedragen. De vrouwelijke familieleden van dit gezin waren in het huis van de vrouw, wier kind gestorven was; het was gesloten en binnen brandden er lampen (waarschijnlijk de sabbatlampen). Zij waren evenmin in de tuin met de voormelde vrouwen geweest. Jezus en de Fascikel 26 2655