1363. Voorts sprak Hij nogmaals van de aanstaande verwoesting van Jeruzalem, van Gods strafgericht over de heilige stad en over allen die het Rijk van God van zich afstoten zouden, geen boetvaardigheid doen, noch zich bekeren, maar aan hun aardse goed en hun driften verslaafd blijven. “Laat u niet bedriegen,” zegde Hij, “door schone maar valse schijn, door uw aangenaam, genoeglijk en comfortabel leven in een bekoorlijke omgeving, die niets anders is dan een bontgeverfd graf vol vuil en rotheid. Onderzoekt uw binnenste, kijkt in uzelf, hoe het daar gesteld is bij al die mooie en zinstrelende inrichtingen, bij die uitwendige pracht en heerlijkheid. Gaat na hoe die welvaart bekomen werd door woeker, gierigheid en huwelijken met heidenen uit louter hebzucht. Gijzelf zijt tenslotte de gevangenen, de slachtoffers van uw aardse bezittingen, van uw godsdienstige halfslachtigheid en schijnheiligheid. Bekijkt goed al die pracht, dat comfort rondom u: alles zal verwoest en vernietigd worden; een dag zal komen dat hier op dit eiland geen Israëliet meer zal leven.” (cfr. fasc. 25, na nr. 1282, Eiland Cyprus, einde). Hij sprak zeer duidelijk over zichzelf en de vervulling van de profeten, doch slechts weinigen begrepen Hem. De mensen wisselden mekaar gedurende deze redevoering groepsgewijze af en namen om de beurt de naaste plaats bij de leerstoel in, en altijd per klassen: ouderlingen, mannen, jongelingen, vrouwen, jonge dochters, enz. en allen waren diep ontroerd; zij weenden dat ze snikten. Hierop ging Jezus met enige leerlingen en met de Mallepnaren, die met Hem wegtrekken wilden, 2 uren in oostelijke richting, Fascikel 26 2658