Zij roeiden echter in volle zee terug, want in de ingang van de bocht of baai was een zeegevecht aan de gang. (Zodra ze, komend uit het noordwesten Ptolemaïs voorbij zijn, bemerken zij het gevecht). Een groot schip leverde slag tegen meerdere kleine schepen; het grote overwon en de kleine moesten vluchten en ik zag verscheidene doden in het water geworpen worden. Toen de schepen van Jezus nader bij de vechtende schepen kwamen, hief Jezus de hand op en maakte een zegenend gebaar naar de strijdende partijen, en hierop verwijderden ze zich spoedig van elkander. Zij zagen de schepen van Jezus niet, die op enige afstand de afloop afwachtten; het was geen oorlog, maar een burgerstrijd, die bij Cyprus over de scheepslading ontstaan was. De kleine schepen hadden het grote schip in hinderlaag hier afgewacht; zij haakten zich aan elkander vast en bestookten elkaar met stoten door middel van lange stangen. Men zou geloofd hebben dat niemand er heelhuids vanaf zou komen en dit duurde wel een paar uren. Het grote schip nam de kleine gevangen en sleepte ze mee; ik weet de eigenlijke oorzaak niet meer. Nadat die schepen van het toneel verdwenen waren, voer Jezus met de zijnen aan de zuidkant van de zeeboezem in de bocht (dus - in 1946 meer dan 145.000 waarvan 74.000 Joden waren. De belangrijkheid van stad en haven namen in evenredigheid toe. - In 1931 was het werk van de modernisering der haven voltooid en ze werd in 1933 ingehuldigd; ze was door een golfbreker van 2200 m lang beveiligd en toegankelijk gemaakt voor schepen van 11 m diepgang. - De Israëli’s namen ze in 1948 van de Engelsen over. In dit jaar werden door de oorlog de oude wijken vernield met het gevolg dat slechts in een benedenwijk nog enige Arabieren wonen en de stad overwegend joods geworden is. Grote moerassen werden in het zuidoosten drooggelegd en plannen ontworpen voor de aanleg van een bijhaven, enz. Dit maakte Haïfa tot de eerste haven van Israël, en met haar 240.000 inwoners tot de tweede stad nl. na tell-Aviv. Fascikel 26 2678