voorkwam, waarin God aan Mozes in de woestijn beveelt een man, die op de sabbat hout sprokkelde, door al het volk te laten stenigen (Num. 15, 32-36). Zij vergeleken daarbij de genezingen die Jezus op de sabbat verrichtte. Maar Jezus vroeg hun of de gezondheid van armen en noodlijdenden hout was, dat men verbrandt, en of niet eerder een dode, dorre, verstokte schijnheiligheid brandhout was? - Of het zien van kwaad in het genezen van armen, het oordelen over een schijnbare splinter in het oog van anderen, terwijl men zelf een echte balk in het zijne zitten heeft; - of dit niet veel eerder verzamelen was van hout, veel meer om de weg van het Heil te versperren, om het tussen de wielen der waarheid te steken, veel meer om ruzie en tweedracht en vervolging aan te vuren en het gift van de dood te koken, dan om nuttig eten te bereiden? Mogen wij niet datgene, waarom wij op de sabbat bidden, ook op de sabbat ontvangen en het ook geven, indien wij het hebben? Hij paste alles in de Wet op de wereldlijke, winstbeogende arbeid toe, en zei dat deze arbeid slechts verboden was om de geestelijke arbeid te kunnen verrichten. Hoe kon dus de Wet van de sabbat verbieden de zieken te genezen, te meer daar die genezing de genezenen in staat stelde de sabbat te onderhouden en te heiligen. Op deze wijze weerlegde Jezus hen zo afdoende, beschaamde Hij hen zo gevoelig, dat zij niet meer wisten wat te zeggen. Enige toehoorders hielden zich zeer stil en waren ontroerd en tot nadenken gestemd. Verscheidene, die dezelfde mening toegedaan Fascikel 26 2748