Mijnentwil het woord van de zaligheid uitgebreid en zieken genezen heeft en niet voor zichzelf ijdele roem op het oog heeft gehad.”, en nog veel dergelijks (cfr. Lk. 10, 17-24). Toen vertelde nu deze, dan gene apostel, en telkens na een apostel de leerlingen die tot zijn groep behoord hadden. Dit geschiedde hoofdzakelijk op een heuvel die ongeveer 2 uren van de leerberg (bij Gabara) en twee van Kana verwijderd ligt (b.v. bij veronderstelling de heuvel Qoroen Hattin, heuvel met twee toppen, door een soort traditie ‘heuvel der zaligheden’ genoemd, misschien omdat Jezus hier, zoals wij straks zullen zien, zalig geprezen heeft hen die zien wat zijn leerlingen zien en horen wat zij horen). Men ging gewoonlijk op zo’n heuvel, omdat men daarboven een mooi vergezicht had, terwijl op lagere plaatsen in dit gewest het uitzicht zeer beperkt was. Petrus vertelde weer vrijuit en zeer vurig wat voor verschillende soorten van bezetenen hij ontmoet had, hoe hij ze behandeld had en hoe alle duivelen in Jezus’ naam voor hem geweken waren; zijn woord verried zelfbehagen en roemzucht; hij had in zijn geestdrift de berisping van gisteren op het schip weer reeds vergeten. Hij was aanstonds vol vuur en voortvarend en zei ondermeer: “Vooral in het Gergesenerland deed zich een eigenaardig geval voor. Twee bezetenen, die verscheidene leerlingen niet konden genezen – en hij noemde die leerlingen, waaronder ook de twee leerlingen van Gergesa, die vroeger ook bezeten waren geweest – heb ik aanstonds van hun duivelen bevrijd en zij zijn mij onderworpen geweest!” 1421. Toen gaf Jezus hem een teken te zwijgen. Allen zwegen en Jezus schouwde naar omhoog en zei: “Ik heb satan als een bliksemschicht uit de hemel zien vallen!” (Lk. 10, 18). (Profetische wijze van spreken, waardoor Jezus wil te kennen geven:  Wie zich boven anderen verheft, al geschiedt dit onbewust en te  Fascikel 26 2766