1422. Toen Jezus op de heuvel stond was Hij zeer ernstig, en scheen tevens tevreden, vreugdig en overgelukkig. Hij hief de handen omhoog en toen zag ik Hem omgeven van licht als door een heldere wolk die op Hem nederdaalde. Hij was geheel opgetogen en bad vreugdig: “Ik dank U, Vader, Heer van hemel en aarde, dat Gij die dingen (die bovennatuurlijke werkelijkheden) voor de wijzen en schranderen verborgen hebt gehouden, maar ze aan de kleinen geopenbaard hebt! Ja, Vader, want zo heeft het U behaagd! Alles is Mij door mijn Vader in handen gegeven, en niemand weet wie de Zoon is, tenzij de Vader alleen, en niemand weet wie de Vader is tenzij de Zoon alleen en hij aan wie Hij het openbaren wil.” (Lk. 10, 21-22). Hij zei ook nog tot de leerlingen: “Zalig zijn de ogen die zien, wat gij ziet, want Ik zeg u: vele profeten en koningen wensten te zien wat gij ziet, en hebben het niet gezien; velen wensten te horen wat gij hoort en zij hebben het niet gehoord.” (Lk. 10, 23-24). Onder zulke en nog veel andere verhalen en verklaringen kwamen zij bij de berg boven Gabara, waar zij een kleine maaltijd namen van vissen, broden, honig en vruchten, die men van Kana naar hier had gebracht. Hierna ging Jezus met hen de berg op en onderrichtte hen uitvoerig over alles wat zij Hem verhaald hadden. Hij bracht hun alles bij, wat zij nog niet wisten, loste hun twijfels op en toonde hun aan, hoe zij de bedreven fouten moesten vermijden. Hij onderwees hen ook over de verschillende soorten van bezetenheid, en hoe zij daarnaar ook op verschillende wijze de duivelen moesten uitdrijven. Hij sprak van wat hun nog al te wachten stond, van Fascikel 26 2768