Over de inhoud en volgorde in de H. Evangeliën. 1431. De onderrichtingen die Jezus zo dikwijls in bijna gelijke bewoordingen herhaalde, zijn in de Evangeliën als samengeperst; en een feit dat voorviel, wanneer Hij deze of die lering voor de eerste maal voorhield, wordt menigmaal verbonden met een latere omstandigheid (of gebeurtenis), waarin (of waarbij) Hij dezelfde lering herhaalde, zonder dat de eerste lering vermeld wordt. Dikwijls ook zijn sommige onderrichtingen, die door Jezus op verschillende plaatsen gehouden werden, in de Evangeliën samengevoegd, als waren ze bij dezelfde gelegenheid uitgesproken, b.v. de strafredenen tegen de Farizeeën, en ook woordentwisten die bij twee, kort op elkaar volgende, maaltijden hadden plaats gehad769. (Men zou hier ook de hoofdstukken Joa. 14 en 15 als voorbeeld kunnen noemen). Gelijk de Farizeeën bij zulke gelegenheden steeds met dezelfde bezwaren voor de dag kwamen, zo herhaalde Jezus hun ook telkens nagenoeg dezelfde afstraffende weerlegging, want gelijk ook nu nog de kerk ons in de Catechismus steeds hetzelfde voorhoudt, zo kleedde Jezus zijn gedachten meest met dezelfde woorden in. Naar aanleiding van analoge, zich herhalende omstandigheden herhaalde Hij ook 769 Deze nota slaat op de woorden die in het voorgaande nummer in hoofdletter staan. Jezus wilde dat zijn leerlingen identiek hetzelfde leerden wat Hij geleerd had en zelfs bijna in gelijke bewoording. Hieraan zullen zij na Jezus’ dood getrouw gebleven zijn en misschien zullen zij wel dezelfde methode gevolgd hebben in wat zij over Jezus te leren hadden. Zouden wij hierin misschien niet de voornaamste reden moeten zoeken van de treffende overeenkomst der eerste drie Evangeliën, die men synoptici noemt, die niet alleen meestal dezelfde gebeurtenissen verhalen, maar deze ook grotendeels in dezelfde bewoordingen weergeven. Misschien geeft K. ons hier een sleutel ter oplossing van het vraagstuk van die treffende overeenkomst, waarop de exegeten van alle eeuwen hebben gezweet. Fascikel 26 2790