Voorts maakte Hij ook gewag van: - het verzamelen van schatten voor de hemel, - van het zich bevrijden van wereldse zorgen, - van de onmogelijkheid twee heren te dienen, - van het niet oordelen en veroordelen van anderen, - van blinden die door andere blinden geleid worden, - van de splinter in het oog van anderen en de balk in zijn eigen oog, - van het gebed waarin men moet volharden, kloppend tot de deur geopend wordt; - ook van het gebod: doet aan anderen wat ge wilt dat anderen aan u doen; - van de enge poort en de brede weg, - van de valse profeten, - van de slechte boom die geen goeie vruchten kan voortbrengen en - van deze grondwaarheid: “Waar uw schat is, daar zal uw hart zijn”; - van het roepen van velen: “Heer! Heer!” dat afgewezen wordt; De grote vasten, door K. hier vermeld als aanstaande, valt op 17 Tammuz zelf, dus heden, als hij niet om de een of andere reden verschoven werd. De reden was veelvoudig: - het verbrijzelen van de wettafelen, Ex. 32, 19; - de inname van Jeruzalem en de verwoesting van zijn muren onder Nabuchodonosor; - het opstellen van afgodsbeelden door Epistemon. Latere Joden vastten ook nog om - de onderbreking van het eeuwig offer, als Titus Jeruzalem belegerde, en - om de vernietiging van de tempel. Fascikel 26 2797