Hem naar de reden daarvan vroegen, antwoordde Hij dat het hun geen ernst was geweest. Genezing van tien melaatsen. 1452. 30 juli 1820. – Heden nacht zag ik de Heer, na het avondmaal (en misschien ook na een weinig rust) met de 5 apostelen zich in stilte van Betabara in oostelijke richting op weg begeven, en toen zij in de schemering (van de morgen) bij een groot huis kwamen, waar dichtbij nog kleinere huizen stonden, werd Jezus op de weg door mensen verzocht om in het huis te komen; daarin lagen tien melaatsen. Uit vrees voor de melaatsen wendden zich nu de leerlingen om de plaats en gingen in zuidelijke richting verder; zij gingen onder een boom zitten rusten en wachtten op Jezus. De mensen die Jezus geroepen hadden, waren daar geplaatst met de opdracht hem te verzoeken binnen te komen, wanneer Hij het huis zou voorbijgaan. De melaatsen die in doeken gehuld, met zweren en korsten bedekt waren, lagen in een afgelegen deel van het gebouw. Jezus beval hun iets, en me dunkt, dat Hij er ook één van aangeraakt heeft. Hierop verliet Hij hen en ik zag dat 2 mannen hen in een rij achter elkander tot een vijver leidden, die ongeveer 12 voet breed was en in de nabijheid van het huis lag, en dat zij hen achtereenvolgens in 2 badkuipen, die in de vijver stonden, deden liggen. Rechts en links waren buizen in de muur, waaruit zij water op zich konden laten vloeien; zij werden daarin gewassen en gereinigd en ik meen dat er ook priesters in de nabijheid waren, door wie zij zich gingen laten bezichtigen (Lev. 14,2). Fascikel 27 2838