En toen Joannes Hem opmerken liet dat dit toch een liefdewerk was, en ook Petrus dezelfde zienswijze er op nahield, antwoordde Jezus dat Hij niet gekomen was om aardse, maar om hemelse goederen uit te delen. Dit geval nu als uitgangspunt nemend, hield Hij een lange redevoering voor het talrijk toegestroomde volk. (Hij zal er de nadruk op gelegd hebben hoezeer de hemelse goederen op de aardse primeren, daar de eerste een absolute, de tweede slechts een geringe en betrekkelijke waarde hebben). De leerlingen verstonden Hem nog niet volkomen, omdat zij de geest nog niet ontvangen hadden en zijzelf leefden nog steeds in de verwachting van een aards rijk (cfr. Hand. 1, 6). Daar hier nu weer zeer vele vrouwen met kinderen tot Jezus kwamen, die Hem om zijn zegen baden, en de leerlingen door de laatste schrikaanjagingen van de Farizeeën vol vrees waren voor de gevolgen van zijn opzienbarende handelingen, probeerden zij hen weg te zenden, want zij waren belast met de handhaving der orde. Jezus echter beval hun de kinderen tot Hem te laten komen, en Hij zei tot de leerlingen dat deze kinderen zijn zegen nodig hadden, om later ook zijn leerlingen te kunnen worden. Hierop zegende Hij vele zuigelingen en ook jongens en meisjes van 10 tot 11 jaar. Maar sommige jongere kinderen zegende Hij niet, ik weet niet waarom. De gezegende en een deel van de ongezegende vertrokken, maar andere ongezegende bleven wachten op een andere gelegenheid. Fascikel 27 2848