1465. Ik zag dat Jezus met die parabel de apostelen op het oog had. De apostelen waren de wijngaard, Jezus de eigenaar en Zacheüs de onvruchtbare vijgenboom, want sedert bijna 3 jaren hadden zijn verwanten het eerloze bedrijf verlaten en waren zij de Heer gevolgd, en was Zacheüs zijn verachtelijk ambt blijven waarnemen, en daarom was hij het voorwerp van hun minachting. Maar nu had Jezus zich over hem erbarmd, toen Hij hem van de boom riep. Verder sprak Jezus nog van onvruchtbare bomen, die wel overvloedige bladeren dragen, maar geen vruchten. De bladeren verbeelden de uitwendige bedrijvigheid, de rumoerige actie; ze ruisen slechts een tijdlang in de wind, maar zijn onbestendig; ze vallen spoedig af, zonder het zaad van het goede, dat zich voortplant, te hebben voortgebracht. De vruchten integendeel zijn de werken en handelingen, die ingegeven en bezield zijn door het levensbeginsel van het geloof; die vruchten bevatten niet alleen voeding en verkwikking, maar ook het zaad, waardoor de boom zich bestendigt en voortteelt. Wanneer Jezus dus tot Zacheüs zegde af te komen van de boom, wilde Hij, zo meen ik, hem vermanen het ijdel gerucht, het bladerengeruis, het nutteloze, onvruchtbare leven te verlaten, of ook, als rijpe vrucht zich van de boom los te maken, die 3 jaren onvruchtbaar in de wijngaard had gestaan. Jezus vertelde ook nog van de getrouwe knechten, die geen ogendienaars zijn en die ook in de afwezigheid van de Meester hun plicht vervullen, die waken en Fascikel 27 2861