Niet ver van de ingang (van de ringmuur) lag de deur van Lazarus’ grafkelder schuin tegen de heuvelhelling. Wanneer men die deur opende, zag men door een lang keldergewelf dwars door de heuvel. Die kelder was door verscheidene traliehekken in meerdere aparte ruimten ingedeeld, en bood aan het einde, waar hij eveneens door een hek afgesloten was, uitzicht op het groen en de bomen aan de overkant van de heuvel. Lazarus was in de eerste ruimte begraven. (Ruimte schijnt de voorhal of vestibule van het eigenlijke graf te zijn). Het licht kwam in deze kelder binnen langs openingen in het gewelf. Men daalde met enige trappen in de kelder af. Aan de rechterzijde van de deur was bij de muur een langwerpige, vierhoekige, halve mansmaat diepe groeve, die met een steen bedekt was. Hierin stond de lichte kist met het lijk van Lazarus, zodat men in het graf er omheen kon gaan. Opengelegd leunde de voormelde grafsteen tegen de wand aan. Verderop in de kelder waren nog verscheidene zulke graven (of grafkamers). 1484. De kelder werd geopend en Jezus en de apostelen traden erin. Bovendien was het kerkhof aan deze kant, om Lazarus’ groef en tot vóór de ingang open en toegankelijk. Jezus ging nu met enige apostelen in het graf. Magdalena, Marta en de andere vrouwen stonden in de deur. Het gedrang was zo groot dat de mensen nieuwsgierig op de grafheuvel en op de muren van het kerkhof klauterden om te kunnen zien. Vóór het graf staande, beval Jezus aan de apostelen de steen op te lichten (Joa. 11, 39). Zij deden het en plaatsten hem, evenals de lichte deur, die er nog onder lag, tegen de muur. Nu zei Marta tot Jezus dat hij reeds 4 dagen in het graf was en al rook, en Jezus antwoordde haar. De apostelen namen nu ook het lichte, gevlochten deksel van de kist, zodat men het omwonden lijk zag liggen. Jezus schouwde naar omhoog, bad luidop en riep dan met luide stem: “Lazarus! kom buiten!” Fascikel 27 2893