leerlingen werden, heeft Hij hun andere namen gegeven, die op hun eigenschappen betrekking hebben (zie verder nr. 1508; cfr. Joa. 10, 3). Ik weet die nog niet; die jongelingen schijnen mij geen Joden te zijn. Zij zijn anders van bouw, slanker, vlugger, behendiger; zij dragen lange klederen. Mij dunkt vernomen te hebben dat zij nakomelingen zijn van herders, die uit de stoet der H. Driekoningen uit het oosten in Palestina achtergebleven waren. Waar zij nu heentrekken schijnt hun vaderland te zijn. (Ze zijn uit de stam van Mensor, dus uit Chaldea, waarheen Jezus zich nu begeeft, cfr. nrs. 108, 135, 1508). Hun manier van doen rond Jezus is als die van kinderen; zij dienen Hem zeer lief en telkens als Hij aan een water komt, wassen zij Hem de voeten; zij lopen op de weg heen en weer, brengen stokken, takken, bloemen, bessen en vruchten. Jezus onderwijst hen zeer liefdevol en verklaart hun voortdurend in parabelen alles wat tot nog toe voorgevallen is. Hier in het land ziet men dikwijls grote, dichte doornhagen, waaraan zeer grote bessen hangen. Zij reisden niet langs de grote baan naar Kedar, maar langs vele omwegen en bezochten verscheidene huizen797. Heden vóór de sabbat kwamen zij bij Kedar aan. Het was te laat om nog in de stad te treden en zij overnachtten in een grote open 797 Zij reisden niet langs de grote baan. – Hun omweg liep waarschijnlijk ten noorden van de grote weg. Verder zullen zij weer op de grote weg komen, die door de H. Driekoningen op hun reis naar Bethlehem gevolgd werd. Te Kedar en verder bij de sterrenvereerders zijn zij niet voorbijgekomen. Bij de laatsten spreekt Jezus niet over de H. Driekoningen. Te Kedar noemt Jezus hen wel, doch als mensen van wie zij niets afweten. Na op de grote weg teruggekomen te zijn herinnert Jezus de mensen aan die mannen die door hun land gepasseerd zijn. Fascikel 27 2924