wist dit – wiens vrouw al haar kinderen in echtbreuk had ontvangen en die hij voor de zijne hield. Eliud was zonder zijn vrouw naar die bruiloft gekomen en was nog vóór Jezus naar zijn woonplaats teruggekeerd. Hij had daar grote smart gevonden, want de ouders van zijn vrouw waren beide opeens van verdriet gestorven; zij hadden de zwangerschap van hun dochter bemerkt en wisten dat het niet van hun schoonzoon kon zijn, want deze had een tijdelijke belofte van onthouding gedaan en was daarenboven afwezig geweest in de tijd waarin de ontvangenis plaats had moeten hebben. Deze goede echtgenoten hadden elkaar in hun smart jammerend omarmd en waren zo van verdriet gestorven. Bij zijn thuiskomst vernam Eliud hun dood, zonder er de oorzaak van te kennen, want hij vermoedde de trouweloosheid van zijn vrouw in de verste verte niet. De Heer vond bij zijn aankomst in de stad de mensen op het begrafenisfeest (van die echtgenoten) in een openbaar feesthuis; de vrouw was er niet bij aanwezig. Alle deelnemers droegen lange rouwklederen en zwarte gordels; enigen hadden banden van stoffe (soort manipels) om de arm; andere hadden dergelijke banden ook om het hoofd. Bij zulke plechtigheden werden ook gebeden gestort en een toespraak gehouden door iemand die in het midden trad en eerst voorbad. Deze taak vervulde hier Jezus. Hij sprak over de dood als straf voor de zonden, over de zuivere en onzuivere geboorten en kwam telkens terug tot de gelijkenis van de wijnstok. Na het feest ging Jezus met Eliud mee naar zijn huis; de 3 leerlingen liet Hij bij andere mensen herbergen. Eliud bracht Jezus bij zijn vrouw, en daar de Heer haar in grote droefheid vond, wilde Hij haar afzonderlijk spreken en Eliud verliet hen. Nu zag ik Jezus tot haar spreken en zag ik ook dat zij weldra haar misdaden bekende; zij viel onder het storten van vele tranen aan Jezus’ voeten neer. Eindelijk zegende Fascikel 27 2942