werk. (Zij schenken aan de Kerk, het Godsrijk op aarde goede burgers en aan de hemel nieuwe gelukzaligen en redden hun eigen ziel).” Jezus zei ook nog dat Hijzelf de Bruidegom was van een bruid in wie alle verzamelden herboren zouden worden. Hij sprak van de Bruiloft te Kana in Galilea en van de verandering van het water in wijn. Al wat Hij van zichzelf vertelde, zegde Hij als van een derde persoon, zoals van die man in Galilea, die Hij zeer goed kende en die zo onrechtvaardig vervolgd werd en ook werkelijk omgebracht zou worden. De mensen aanhoorden en geloofden dit alles zeer kinderlijk en de parabelen die zij letterlijk geloofden, toonden hun tevens de waarheid aan. De bruidegom scheen een school- (of synagoge-) leraar te zijn, want Jezus zei hem dat hij moest onderwijzen, niet gelijk de Farizeeën, die lasten oplegden, welke zijzelf niet wilden dragen, doch door zijn voorbeeld. Jezus sprak heden ook over Ismaël, want Kedar en deze plaatsen zijn, geloof ik, door nakomelingen van Ismaël bewoond. Ik meen dat het hier het gewest van Hagar is. (In zover namelijk dat er hier nakomelingen van haar wonen, cfr. nr. 1491, laatste alinea). De meeste mensen zijn hier herders; zij achten zich voor geringer dan de bewoners van Judea, want zij spreken over de Joden nooit anders dan over hoogstaande mensen en een uitverkoren volk; zij leven nog helemaal op de oude wijze. Een groot kuddenbezitter heeft doorgaans een groot huis, dat soms ook wel door een gracht omringd is; in de nabijheid staan de huizen van zijn onderherders en zijn weiden strekken zich eveneens in de omstreken uit. Hij heeft een eigen bron op zijn domein (cfr. fasc. 16, nr. 644, voetnoot 299). Hieraan mogen alleen zijn eigen kudden drinken of somtijds ook de kudden van een buurman, indien zij met elkander over de baan kunnen. Hier Fascikel 27 2953