het die zorg en die schulden niet betaald heeft en nooit zal kunnen betalen, enz.” De vrouw had groot verdriet en zei: “De Koning van de Joden uit Nazareth kan de doden opwekken! ach! was Hij maar hier!” “Ja,” antwoordde Jezus, “de Koning van de Joden kan dit, maar men vervolgt Hem daarom en men smeedt reeds moordplannen, hoewel Hij de Schenker van het leven is. Men herkent Hem niet!” Hierop antwoordden de aanwezigen: “Was Hij bij ons, wij zouden Hem wel herkennen.” Hierop stelde Jezus hen op de proef. Hij sprak hun over het geloof en zei dat, indien zij maar wilden, en geloofden, en deden wat Hij hun leerde, de Koning van de Joden ook hen zou helpen, enz. En nu zonderde Hij de familie van de dode en Salatiël en diens vrouw van de overige aanwezigen af, die Hij wegzond en Hij sprak met de vrouw, met de dochter en de zoon van de dode. De vrouw had Hem vroeger, nog eer de anderen zich verwijderd hadden, in hun bijzijn gezegd: “Heer, Gij spreekt als zijt Gijzelf de Koning van de Joden!” Maar Hij had haar teken gedaan te zwijgen. Wanneer nu de anderen, die Hij voor nog te zwak erkende, weg waren, zegde Hij tot de geblevenen dat, indien zij zijn leer geloven en Hem volgen en het geheim bewaren wilden, de dode zou herleven, want dat zijn ziel ongevonnist nog op de onrechtvaardig verworven grond, waar ze uit het lichaam was gescheiden, haar oordeel afwachtte. Fascikel 27 2967