De bruid moest een rein vat zijn. Hij gebood haar de afzondering in haar ziekten en radicale onthouding na de ontvangenis808. Hij sprak van het wederzijds vertrouwen en van de gehoorzaamheid der vrouw. De man mag niet weigeren, indien zij vraagt om de schuld. Hij moet haar eren en sparen als een zwak vat. Hij mocht geen wantrouwen hebben, als hij haar met een ander zag spreken, en ook zij mocht niet naijverig zijn, maar zij moesten toch vermijden elkander onnodig ergernis te geven. Zij mochten geen bemoeier, geen derde, geen overdrager tussen elkander dulden, en hun huiszaken en alles met liefde onder elkander afhandelen. Hij sprak zeer streng tegen de bevrediging van de begeerlijkheid louter om zich te voldoen. Hij schilderde het huwelijk en de voltrekking of het gebruik ervan in de gevallen mens af als een handeling, die bij deugdzame echtgenoten moet samengaan met gevoelens van schaamte, berouw, boetvaardigheid en zelfvernedering. 808 In het Duits luidt deze zinsnede: “Die Braut solle ein reines Gefäss sein; Er gebot ihr Absonderung in ihren Krankheiten und strenge gänzliche Enthaltung nach der Empfängnis.” Sommige vertalers hebben geaarzeld deze uitspraak over te nemen, of ze zelfs veranderd, b.v. in: “La pureté est le plus bel apanage de la femme, elle doit donc mettre tous ses soins à la conserver.” Jezus, menen zij, zou een te strenge huwelijksmoraal voorhouden. Maar het is duidelijk dat Jezus hier, zelfs indien zijn woorden juist zijn weergegeven, geen algemeen verplichtende wet afkondigt; het is een raad, gegeven aan twee tot hoger volmaaktheid geroepen mensen. Beiden moesten hoogstaande mensen en de man zelfs een leerling van Paulus worden. Fascikel 27 2976