1536. 18 november; Sabbat. – De Heer hield gedurende de gehele sabbat een grote leerrede, waarin Hij over de wijngaard sprak, over een wal en omheining er omheen, over de tarweakker, brood en wijn, over de Verbondsark en een Maagd en over het tarwegraantje dat Hijzelf was en dat in de aarde begraven moest worden om er weer levend uit op te staan (cfr. Joa. 12, 24-25). Zij begrepen echter niet wat Hij hiermee bedoelde. Daarna zei Hij dat zij Hem moesten volgen, niet op deze korte reis, maar op de lange weg, die bij het oordeel zou eindigen. Hij sprak over de verrijzenis van de doden en over het laatste oordeel: zij moesten waken (cfr. Mk. 13, 33-37; Lk. 12, 35-38). Hij verhaalde hun de parabel van de luie knechten en zei dat het oordeel de mensen zou verrassen als een nachtelijke dief: elk uur kon de dood hen overvallen (Mt. 24, 42-51). Zij, de Ismaëlieten die de knechten waren, moesten dus trouw waken. Vervolgens sprak Hij van Melchisedek, die een voorafbeelding van Hem was geweest; hij had brood In het gewest Kedar constateert Jezus dat de huwelijkswetten vergeten en vertreden worden. Hij maant daarom de mensen aan tot heiligheid in de beleving van het huwelijk en we mogen derhalve veronderstellen dat Hij hun Tobias en diens vrouw tot voorbeeld stelt. Op grond hiervan mogen wij vermoeden dat K. hier Sara had moeten zeggen in plaats van Rut. Is dit juist, dan ligt het ook voor de hand dat in nr. 1534, had moeten staan Sara. Ze worden in tegenstelling geplaatst met Ismaël en zijn nakomelingen, waarvan er hier ook wonen, zie nr. 1522 en nr. 1535, laatste alinea. Fascikel 27 2978