In deze zaal plaatsten de 5 gastheren een ovaal tafeltje, zo hoog als een voetbankje (cfr. fasc. 14, nr. 495, voetnoot 236). Samengeklapt zag het eruit als een dunne plank. Men vouwde deze open en een voet werd eruit geschoven, die zich tot pikkels verdeelde. Zij spreidden een bont tapijt uit, waarop vele kleine mannenfiguren, zoals zij, afgebeeld waren. Op de tafel plaatsten zij bekers en ander gerei dat zij uit een andere kamer van de tent gehaald hadden. Al deze kamers waren met tapijtbehangsels gemaakt; men kon ze (de kamers, het binnenste) niet zien. (Tapijten bedekten de traliewanden). Jezus en zijn leerlingen gingen op het tapijt rond de tafel neerliggen. De mannen brachten brood of liever koeken, waarop in het midden kerven aangebracht waren, ook allerhande vruchten en ook honing. Zijzelf zaten met de gekruiste benen onder zich op ronde, toeklapbare voetbankjes, en tussen hun voeten stond of lag op een paal een kleine schijf, waarop zij een schotel plaatsten. Zij bedienden beurtelings hun gasten, maar buiten de tent hadden zij dienaren die de spijzen bereidden. Ik zag hen ook in een andere tent vogelen halen, die in een keuken aan het spit gebraden werden. De keuken was een haard in een soort aarden hut, waaruit de rook langs boven buiten trok; ze was van binnen bemuurd. Die opgediende vogelen waren wonderlijk toebereid; men had er, ik weet niet hoe, al de pluimen weer opgestoken, zodat ze er als levend uit zagen. Na de maaltijd leidden zij hun gasten naar hun slaapkamer en de Heer vroeg hen om water. Wanneer zij Hem dit gebracht hadden, wasten de leerlingen Hem de voeten en Hij waste de hunne. Deze lieden vroegen Jezus verwonderd naar de reden daarvan, en Hij zegde hun iets. Het scheen mij dat Hij hen onderrichtte en hun de reden te kennen gaf, en zij dachten goed te handelen met dit na te volgen. Fascikel 27 2985