en die levenloos waren; het was beter die offers aan hun arme broeders te geven. De woningen van de vrouwen van die mensen staan op een aanzienlijke afstand van de tenten der mannen. Ieder van deze had een hele hoop vrouwen in een tent; zij hadden lange klederen aan en waren versierd met allerhande oorjuwelen en hun hoofdtooi was een hoge muts. Jezus prees de afzondering van hun vrouwen, dit kon niet anders dan goed zijn, maar Hij brandmerkte hun veelwijverij en vermaande hen om maar één vrouw te hebben en deze niet als slavin, doch als gezellin te behandelen, als gezellin die toch onderdanigheid verschuldigd was. Hij scheen hun bij zulke onderrichtingen zo liefdevol en bovenaards toe, dat zij Hem smeekten bij hen te willen blijven; zij wilden er een oude wijze priester bijroepen, maar Jezus wees hun verzoek af. 1545. Zij brachten nu oude schriften die zij nasloegen en onderzochten. Dit waren geen rollen, maar dikke bladen als boombast, waarin allerlei kromme trekken ingekerfd waren. Deze bladen zagen er bijna uit gelijk dik leder. Zij baden de Heer dringend bij hen te blijven en hen verder te onderrichten. Maar Hij antwoordde hun dat zij Hem zouden volgen, nadat Hij tot zijn Vader zou zijn weergekeerd en dat Hij hen dan zou laten roepen. Alvorens te vertrekken, schreef de Heer hun met een spitse stok 5 leden uit zijn afstamming op de stenen vloer van de tent. Het schenen me slechts 4 of 5 kromme enkelvoudige lettertekens te zijn, waaronder men een ‘M’ herkende; ze waren diep in de steen gegraveerd. De mensen bewonderden die woorden Fascikel 27 2994