kleuren verbleken, en zo is nu ook over mijn zon een wolk gekomen.” Hij noemde hun nu menige wonderbare eigenschap van deze bloem en haar betekenis (cfr. fasc. 12, nr. 385, voetnoot 142), maar met nog zoveel andere dingen, ben ik ook dit vergeten. Ik hoorde ook een wonderlijke, vreemde naam van de bloem, die ik deze morgen nog wist, en toen werd mij meteen gezegd, dat het de hyacint was. Jezus vroeg hen ook wat voor een godsdienst zij hadden, hoewel Hij het goed wist, want Hij was als een goed leraar, die met de kinderen kinderlijk en eenvoudig is. Toen brachten zij Hem al hun afgoden bij. Het waren verscheidene dieren, zeer natuurgetrouw nagebootst, schapen, kamelen en ezels; ze waren fatsoenlijk met een huid overtrokken; behalve dit, schenen ze van metaal, en wat uiterst belachelijk aandeed, al hun afgoden waren door dieren van het vrouwelijk geslacht afgebeeld en deze hadden voor uiers lange zakken met rieten tepels of buisjes. Deze zakken goten zij vol melk en molken ze op hun feestdagen, aten de gestolde melk en dansten en sprongen dan rond hun afgoden. Iedereen plaatste ook het schoonste en gaafste van zijn vee in afzonderlijke stallen, en dit voedden en kweekten zij op als heilig. Naar het model van deze heilige dieren vervaardigden zij hun afgodsbeelden en goten er van hun melk in. Wanneer zij dan een feestdag of goddelijke dienst hadden, brachten zij al die beelden onder sierlijke tenten bij elkaar en er was dan een boerenkermis, een gejoel en een drukte als op een jaarmarkt. Ook de vrouwen en kinderen waren er dan bij, en er werd gemolken en gegeten, gedronken en gezongen en gedanst en de dierlijke afgodsbeelden aanbeden. Zij vierden niet de sabbat, maar de volgende dag, de zondag. (Heden is het dus hun rust- of feestdag). Fascikel 27 3001