Het grootste gedeelte van de weg liep toch door witte zandwoestijnen; dan volgden plaatsen of stroken van witte kleine stenen; andere streken waren bedekt met kleine stenen, zo glad als vogeleieren; nog andere gewesten lagen vol zwarte stenen, gelijk scherven van kleine gebroken potten, of stukken van holle kruiken. Verscheidene van die stukken hadden zelfs welgevormde gaten, die als handvatsels of oren waren; ook kwamen de landlieden hier de bruikbaarste opzoeken voor schalen, schotels en kommen. (Voor al deze gegevens en bijzonderheden wijzen wij terug naar de  beschrijving van het gewest en gebergte met de stroken gladde  stenen, potscherven met handvatsels, enz. in fasc. 6, nr. 141,  voetnoot 316.  Jezus trekt hier door dezelfde bergstreek waar de H.  Driekoningen ook doorgekomen zijn.)   Op de laatste berg lagen louter grauwe stenen. Op de overzijde afdalend (zie ons kaartje met het gebergte, nr. 1541), kwamen zij bij de voet van de berg aan een hoge dichte haag van bomen, waarachter een snel vlietend water om een bebouwde grond vloeide. (Van het gebergte dalen vele beken en rivieren af, maar welke hier is bedoeld, is natuurlijk onmogelijk te zeggen). Zij vonden daar een aan de oever vastgehecht vlot van boomstammen en bindwissen en daarop staken zij de rivier over. Aankomst in de voorwijk van de tentenstad. 1556. 30 november. – Ik zag hen over de vlakte in de richting van verscheidene hutten (moshutten) gaan, die van hout gevlochten en met mos belegd of gedekt waren; ze hadden spitse daken en de slaapvertrekken lagen rondom de middenkamer (in het rond in de kamer tegen de wanden). Ik zag daarin zitplaatsen en legersteden van mos. De mensen waren hier meer gekleed; zij waren daarenboven gehuld in mantels die er als (bedde-)dekens uit zagen. Ik zag in die Fascikel 27 3007