1564. De 7 gezanten die de Heer afgehaald hadden, waren loopboden van wie de Heer zich bediende om boodschappen te sturen. Één van hen liep Jezus vooruit en wees de koning op zijn aankomst. Nu nam men uit de kasten van de kameel verscheidene prachtige, witte, met goud geborduurde kledingstukken, en ook gouden drinkbekers, borden en schalen met vruchten, en men zette dit alles bij de bron op een tapijt neer. Toen de Heer nu naderde, ging de van ouderdom gebogen grijsaard, door 2 mannen geleid, met nog een derde die zijn sleep droeg, de Heer met grote ootmoedigheid tegemoet. Hij hield in de hand een lange staf, die met goud versierd was en boven met een scepter eindigde. Nauwelijks had hij Jezus gezien of hij bekwam een inwendige vermaning, een beweging of ontroering, zoals bij de kribbe, waar hij ook het eerst op zijn knieën was gevallen. Hij reikte Jezus zijn staf over en wierp zich voor Hem neer, Jezus bood hem de hand en hief hem op. Nu bracht men aan de ouderling de geschenken; hij nam de prachtige gewaden op zijn handen en bood ze de hoge gasten aan. Jezus aanvaardde die en overhandigde ze aan de jongelingen en deze lieten ze weer op de kameel leggen. De Heer nam die geschenken wel aan, maar Hij wilde er zich niet mee bekleden. De koning schonk Hem ook de kameel, maar met een vriendelijk dankwoord weigerde Jezus dit aanbod. 1565. Nu traden zij in de loofhut die de bron omgaf en de koning reikte de Heer een teug fris water toe, waarin hij een sap (balsem) uit een klein flesje had laten druipen. Voorts bood hij Hem vruchten op kleine schalen aan. Hij was onbeschrijfelijk ootmoedig en vriendelijk als een kind. Hij vroeg naar de Koning van de Joden, want hij hield Jezus voor diens gezant en kon zich geen rekenschap geven van zijn sterke, inwendige ontroering. Fascikel 27 3018