Dit alles toonden zij aan Jezus, die hen over alles beter inlichtte, hun redenen weerlegde en hun moeilijkheden oploste. 1575. Zij brachten Jezus ook in de graven van de afgestorven koning Saïr en van zijn familie. Dit waren verscheidene mooie kelders, die hun ingang hadden in de overdekte gang, die rondom het voorhof van de tempelpiramide liep. Die graven waren als rustbedden in de wand. De lijken lagen in lange witte klederen en er hingen schone behangsels van de graflegers neer. Ik zag hun halfbedekte aangezichten en hun gans blote handen, die wit waren als sneeuw. Ik weet niet of het alleen de beenderen waren, dan wel of deze nog met de gans verdorde huid overtrokken waren, want ik zag op de handen diepe groeven. In die grafkelder deed alles aangenaam aan en in elke ruimte stond ook een zetel. Bij dit bezoek brachten de priesters vuur mee in de kelder en bewierookten de graven. Allen weenden, doch overvloedigst koning Mensor, die schreide als een kind. Jezus naderde tot het lijk en sprak over de dood. Me dunkt dat Hij de handen van de lijken heeft aangeraakt en gezegend, maar ik ben er niet volkomen zeker van. (De volgende regels tot het einde van de paragraaf vertelde de  zienster bij een andere gelegenheid:)    Wanneer de apostel Tomas, 3 jaren na de Hemelvaart van Christus, hier doopte, heeft hij het aangezicht van de koning Saïr, die toen al 12 jaren dood was, met gewijd water gewassen, nadat Hij er een soort wit masker van had afgenomen. Saïr was de Fascikel 27 3035