- een vogel met lange hals en lange poten, bijna gelijk een ooievaar, met dit verschil dat hij een ietwat gekromde snavel had. Ik geloof niet dat zij deze beelden als goden aanbaden; ik hoorde dat die beelden slechts dienden om zekere waarheden aanschouwelijk voor te stellen. Zo verbeeldde - de draak de boze, zondige natuur, die men moest versterven, onderdrukken. - De hond, die ook betrekking had op een ster (of gesternte) stelden zij voor als een beeld van getrouwheid, dankbaarheid en waakzaamheid. - Bij de vogel wekten zij hun toehoorders op tot liefde jegens de ouders820. 820 Hoe juist Katarina alles gezien heeft, mag blijken uit de volgende aantekening, die ook kan dienen als aanvulling van onze uitweiding over het Mazdeïsme (zie nr. 1572, voetnoot 817). *** Bij de oude Perzen verzinnebeeldt de draak het beginsel van het kwaad, want, naar hun voorstelling, deed het boze beginsel zijn intrede in de wereld in de gestalte van een draak. De wereld echter was geschapen door het beginsel van het goede. Wel werd de draak Ariman door het goede beginsel Ormuzd en de legerscharen van zijn hemelse goede geesten overwonnen, maar het boze principe, dat niet volkomen vernietigd werd, bleef voortbestaan in het hemelruim in zekere sterren en kometen, en op aarde in hitte en koude, in storm en droogte, ziekte en wanschapenheid, ondeugd en zonde, roofdieren en schadelijke insecten. De hond genoot een hoge verering. In het boek ‘Vendidad’ zegt Ahuramazda tot Zaratustra: “De hond heb ik geschapen met zijn eigen klederen en schoenen, met een sterk reukorgaan en scherpe tanden, zeer verknocht aan de mens, maar agressief en bijtend jegens de vijanden, tot bescherming van de kudden.” De vogel. Wat de hond onder de viervoetige dieren is, dit is de haan onder de vogelen. Hij verheft elke dag met de morgen zijn stem en roept: “Staat Fascikel 27 3041