niet openlijk bekend maken, omdat daar Joden leefden, die Hem zouden kunnen doen gevangen nemen en uitleveren, maar dat zijn tijd nog niet gekomen was. Zij konden zijn menselijke voorzorg en omzichtigheid niet begrijpen en zij vroegen zich af, hoe men Hem zo iets zou kunnen aandoen, aangezien Hij toch God was. Maar Hij antwoordde hun dat Hij tevens mens was, dat de Vader Hem gezonden had om de verstrooiden terug te brengen, dat Hij als mens kon lijden en vervolgd worden en dat Hij, als zijn uur gekomen was, zich ook werkelijk zou laten gevangen nemen en mishandelen. Ook omdat Hij mens was, kon Hij zo gemeenzaam met hen omgaan. Hij vermaande hen andermaal om van alle afgoderij (en schijn van afgoderij) af te zien en elkander te beminnen. Naar aanleiding van wat Hij hun over zijn lijden zegde, raakte Hij het onderwerp van het ware medelijden aan en zei hun nogmaals dat zij voor de dieren zulk geen overdreven zorg moesten hebben, dat zij deze liefde moesten schenken aan de evenmens en ze aan de dag leggen in de zorg voor zijn ziel en zijn lichaam. Indien zij geen behoeftigen in hun midden hadden, dan moesten zij die elders opzoeken en ook voor alle behoeftige broeders bidden. Hij verklaarde ook hier dat Hij het beschouwde als gedaan aan zichzelf, wat zij voor behoeftige broeders deden. Overigens mochten zij de dieren evenmin wreed behandelen. Zij hadden hier hele tenten vol zieke dieren van alle aard, die zij daar met grote zorg in bedjes verpleegden. In het bijzonder Fascikel 27 3058