Toen werd die koning ontvangen en een tent hem toegewezen. Doch hij ging met zijn oude dienaar tot de priesters en verklaarde hun dat hij niet geloven kon dat Jezus de beloofde Koning van de Joden was, want de Joden, wist hij te zeggen, hebben een koffer (Verbondsark) en daarin is het dat hun God verblijft. Niemand mag tot Hem (in het Heilige der Heiligen) naderen en bijgevolg is het onzin te menen dat deze de God van de Joden is, enz. Ook zijn oude dienaar kwam met enige ongerijmdheden voor de dag; ze betroffen Maria, doch misten alle grond en berustten op misverstand. Nochtans waren dit 2 rechtschapen mensen. Ook dit stamhoofd had de ster gezien, maar was haar niet gevolgd. Hij had de mond vol over zijn goden, die hij hoog roemde, omdat zij zo goed voor hem waren en hem alle voorspoed bezorgden. Zo vertelde hij een geval van een oorlog, die hij zeer onlangs had gehad en waarin zijn goden hem geholpen en hem de overwinning geschonken hadden. In die oorlog had zijn dienaar hem een zeker bericht gebracht, maar helaas! de nadere omstandigheden ben ik vergeten. 1592. Deze koning was witter van gelaatskleur dan Mensor; zijn kleding was korter en de tulband om zijn hoofd niet zo groot of dik. Hij was zeer gehecht aan zijn goden en voerde ook één daarvan met zich mee op een kameel. Die god had rondom vele armen en vele gaten, waarin men offers kon schuiven. De man had vrouwen en wel dertig personen bij zich. Die hoofdman was persoonlijk eenvoudig, en de oude man die hij bij zich had, was hem boven alles dierbaar, ja, hij vereerde hem als een profeet. Hij moest een soort ziener (Gucker) zijn, want hij had de koning tot deze reis bewogen om hem nu de hoogste boven alle goden te tonen, doch Jezus scheen aan zijn verwachting niet te beantwoorden. Wat de Heer over het medelijden en de liefdadigheid gezegd had, beviel hem ten zeerste, want Fascikel 27 3060