geen tenten waren, gelijk bij Mensor, maar meestal ronde, gevlochten hutten. In het midden van het gewest staat een groot langwerpig (ovaal) gebouw, met een dak dat eerst schuin en dan, boven, plat is (gemengd dak), zodat men erboven op tussen de 2 leuningen van het dakterras wandelen kan. Op die leuning of balustrade stonden allerhande beelden, die door buizen naar de hemel keken. Het terrein rondom dit gebouw was door aftuiningen in meerdere ruimten ingedeeld. De inwoners van dit gewest waren van kleur als bruingebrand door de zon, maar niet zo fijn bruin in de huid gekleurd als Mensor. Hun kleding geleek treffend op die van de eerste sterrendienaars, bij wie Jezus kwam op deze reis. De vrouwen dragen witte broeken en zijn in mantels gehuld. De mensen schijnen wevers van beroep te zijn; zij hebben over een grote lengte doeken en draden van boom tot boom gespannen en velen arbeiden gelijktijdig en gezamenlijk daaraan. Vele van de bomen die langs de velden staan en veel andere zijn sierlijk gesnoeid en in hun takken zijn ook zitplaatsen gemaakt. De priesters van hier zag ik in lange, witte gewaden die van boven tot beneden met veelkleurige linten zigzag bezet waren. (Misschien zo: ). Rond het lichaam hadden zij een brede gordel, waarvan één eind neerhing; de gordel was met blinkende gesteenten en letters versierd. Van hun ene schouder hingen riemen met schilden neer. De mensen hadden hier een korte, kromme hoorn aan zich hangen. Vóór de tempel is een heilige, gesloten bron en ook een vuurbekken, maar dat niet onmiddellijk op de aarde staat, want men kan er onder doorzien. Ziedaar ongeveer wat ik me nog van de natuur van dit gewest herinner. Fascikel 27 3068