Hij ondervroeg hieromtrent ook de vrouw zelf en zij antwoordde: “Ja, ik geloof!” Dan verzekerden ook de overigen dat zij geloofden. De tentdoekwanden waren nu rondom losgemaakt en ter zijde gezet, en zeer vele personen stonden rondom de vrouw. Jezus vroeg om een bekken met water, doch geen uit hun heilige bron, maar gewoon water. Ook nam Hij hun waterkwast niet aan; zij moesten Hem een verse groene tak brengen en zij brachten er een met smalle, fijne bladertjes. Daarna deed Hij hen de afgodsbeelden bedekken; zij hingen er fijne, witte, met goud geborduurde tapijten over. Hij plaatste het water op het altaar; één van de drie leerlingen, van wie er bij dit alles 2 naast Hem en één achter Hem stonden, bood Hem een rond metalen busje aan uit de reiszak die zij op zich droegen. Verscheidene busjes zaten boven elkander ineen, en, naar ik bemerkte, bevatte één daarvan olie, en een ander boomwol. In het busje dat de leerling Jezus overreikte, was een fijn wit stof. Ik kan niet verzekeren dat het zout was, maar het scheen mij ten minste zout. Jezus strooide daarvan een weinig in het water en boog er zich overheen; ik weet niet of Hij erover ademde of blies, maar Hij was er in elk geval over gebukt. Hij bad, en zegende het met een handgebaar, doopte dan de tak erin en sprenkelde water over alle aanwezigen in het rond. Daarna stak Hij zijn hand naar de vrouw uit en beval haar op te staan en zij stond op en was gezond. Zij viel op de knieën en wilde zijn voeten omarmen, maar Hij liet zich niet door haar aanraken. Fascikel 28 3077