Genezing van een vrouw die door de duivel der verliefdheid bezeten was. 1603. Na deze vrouw genezen te hebben zegde Jezus: “Hier is ook een vrouw die nog veel zieker is en mijn hulp niet begeert; zij aanbidt een manspersoon.” Ik zag die vrouw; zij heette Ratimiris. Ik doorzag ook de aard van haar ziekte, die een zo verregaande en zondige verliefdheid op een jongen was, dat, wanneer zij hem zag, of zijn naam maar hoorde of aan hem dacht, zij scheen te zullen sterven, en toch had zij een man, ja, meer dan één. Die jongen echter wist daarvan niets. De zienster moest om die zwakheid lachen, want zij kon zo iets niet  begrijpen.    Jezus liet de zieke Ratimiris roepen en zij naderde zeer verlegen tot Hem. Hij trad met haar ter zijde en Hij openbaarde haar alle omstandigheden van haar ziekte en van haar zonden en zij bekende Hem alles. De jongeling die haar zulke liefdecrisissen veroorzaakte, was een tempelbediende, en telkens als zij hem haar offers voor de tempel aanbood, kreeg zij haar gewone crisis. Nadat Jezus nu met haar alleen gesproken had, bracht Hij haar weer bij de mensen en vroeg haar of zij in Hem geloofde en zich wilde laten dopen, wanneer Hij later hun zijn gezanten zou zenden. Zij antwoordde “Ja” en zij geloofde inderdaad en had ook berouw over haar zonden. Toen dreef Jezus de duivel van de onzuivere liefde uit haar, en ik zag een zwarte damp uit haar ontsnappen en kronkelend wegvliegen. Fascikel 28 3078