Die jongeling heette Cesar; hij was zeer lieftallig en slank en had in zijn uiterlijk iets weg van Joannes; hij was zeer kuis en rein; hij was een afstammeling van Ketura en een verwant van Eremenzear, die ook van deze plaats was. Hierom had Jezus in de ceremonie bij zijn aankomst en ontvangst de vredetak eerst aan Eremenzear overhandigd. Cesar sprak met de 3 jongelingen en had sedert lang een voorgevoel van de zaligheid gehad. Hij vertelde hun meerdere dromen die Hij had gehad; zo had hij ondermeer gedroomd dat hij zeer vele mensen door een water had gedragen (gered door de toediening van het doopsel of anders op de weg der zaligheid gebracht). De jongelingen meenden dat Hij wellicht nog vele mensen zou bekeren en dopen. Ik vernam dat hij met Jezus van hier zal vertrekken. Ik zag in een bijvisioen, dat hij, 3 jaren na de Hemelvaart van Christus, wanneer Tomas hier doopte, met Taddeüs hierheen kwam (nrs. 2291-2292). Ook werd mij nog meegedeeld dat hij later door Tomas tot bisschop gewijd en naar een stad gezonden werd, waar hij nadien tot grote vreugde van zijn ziel gekruisigd geworden is voor het geloof. Jezus onderrichtte hier de aanwezigen, totdat de dag (16 december) aanbrak en de lampen uitgedoofd werden. Hij beval hun de beelden van de duivel te verbrijzelen en Hij verweet hun dat zij het vrouwelijk geslacht in een duivelsbeeld aanbaden en nochtans de vrouwen voor minder waard en slechter hielden dan hun honden, die zij voor heilig aanzagen. (In het Mazdeïsme worden de honden hoog vereerd zie fasc. 27, nrs. 1580 en 1590, voetnoot 822). Met de morgen begaf Jezus zich met de jongelingen weer in de eenzame hut om de sabbatviering voort te zetten. ‘s Avonds zegde de zienster in extatische toestand: Jezus heeft met deze heidenen zo stoutmoedig en Fascikel 28 3079