Zij volgden deze arm (een kort eind ver) en kwamen nog heden nacht in een stad die aan beide zijden van de rivier lag. Dit was, dunkt mij, de eerste Egyptische stad. (Mogelijk de stad door Flavius Josephus ‘Lete’ genoemd, waarover  gesproken is in fasc. 7, nr. 179, voetnoot 380).    Alles was er stil en ik zag de Heer met de leerlingen onopgemerkt onder de voorhal van een tempel treden, waar rustplaatsen voor reizigers waren. Hier verdween het tafereel voor mijn ogen. De stad scheen mij zeer vervallen; daar waren hoge dikke muren en logge stenen huizen en het leek me dat daar vele arme mensen woonden. Er werd mij te kennen gegeven dat Jezus door een uiteinde van de woestijn gekomen was, waar de kinderen van Israël doorgegaan waren. 1620. 28 december. – Ik zag deze morgen een groot gewoel in de Egyptische stad. Jezus en de leerlingen verwijderden zich haastig. Vele kinderen liepen hen achterna al roepend: “Dit zijn heilige mensen.” Alle inwoners waren op de been en zeer vergramd, doch de Heer ontweek hen met de leerlingen en geraakte buiten de stad. In de nacht was een grote paniek ontstaan, want vele afgodsbeelden waren neergestort en de kinderen hadden van heilige reizigers gedroomd, die in de stad gekomen waren en ze hadden voorzeggingen gedaan. Jezus en de leerlingen trokken nu door diepe holwegen (zeer waarschijnlijk de vallei Toemilat volgend, fasc. 7, kaart in nr. 177; zie hiervoor), door zandachtig land en met de avond zag ik hen niet ver van een stad aan de oorsprong van een beek. Nadat de jongelingen Jezus en elkander de voeten gewassen hadden, gebruikten zij wat spijs om hun krachten te herstellen. Bij deze beek lag op een grote steen het beeld van een liggende hond, die als een mensenkop had en er zeer vriendelijk uitzag Fascikel 28 3113