Deze mensen werden naar hier verdreven, toen Antiochus Jeruzalem verwoestte en zo velen hun behoud in de vlucht moesten zoeken. Ik heb de gehele geschiedenis gezien, hoe een deugdzame oude priester (nl. Matatias, I Makk. 2, 23-25) een Jood neerstak, die voor de afgoden offerde, hoe hij het altaar omvergooide en alle godsdienst- en vaderlandslievende mensen opriep en mobiliseerde, en hoe een held (zijn zoon Judas) de onafhankelijkheid herwon en alles weer in orde bracht (I Makk. 3, 1). In die vervolging waren deze wetgetrouwe mensen naar hier gevlucht; ik zag ook waar zij voorheen geweest waren. De Arabieren hadden zich vroeger bij hen aangesloten en waren met hen verdreven geworden. Later waren zij toch weer tot de afgodendienst teruggekeerd (nl. de Arabieren). De Heer ging hier, volgens zijn gewoonte, aan de bron. Hij werd daar door de inwoners begroet, ontvangen en in een huis gebracht. 2 januari. – Ik zag dat de Heer in deze kleine stad door de Joden zeer bemind en geëerd werd; zij stamden van Matatias en zijn vrienden af; zij waren hier in het gebergte gevlucht en zij bezaten van Matatias ook een voorzegging betreffende de Messias; zij hielden Jezus voor een Profeet en in een toespraak die Hij hield in een huis – zij bezaten geen synagoge – sprak Hij, gelijk Hij in de laatste tijd overal gedaan had, van zijn aanstaande terugkeer tot de Vader, die plaats zou hebben, nadat Hij door de Joden alleronwaardigst behandeld zou zijn; zij konden dit onmogelijk geloven en hadden Hem graag bij zich gehouden. Fascikel 28 3124