(Flavius Josephus beschrijft de heerlijkheid van Herodes paleis op de  kegelvormige heuveltop en voegt er aan toe: “Ook aan de voet van  de berg stonden zeer mooie gebouwen, die een grote  aantrekkelijkheid ontleenden aan de overvloed van water, dat door  leidingen uit verre gewesten naar hier gebracht werd.  In het  landschap stonden zo vele huizen, dat ze op een stad geleken,  waarvan de berg die ze beheerste, als de citadel was.” Ant. III, 58).    Het landgoed van Lazarus kan men dus veronderstellen tussen een van die huizen in het landschap. Jezus klopte aan de deur van de hofmuur. Lazarus zelf kwam met een gedempt licht de deur openen en hij leidde Jezus in een zaal van het huis. Hier waren Nikodemus, Jozef van Arimatea, Joannes Markus, en Jaïr, de tweede zoon van Simeon bijeen. Nadat zij Jezus welkom geheten hadden, wasten zij Hem de voeten en gebruikten dan samen een maal. Het huis was door een gracht omgeven. Ik hoorde dat Jezus nogmaals naar de stad wilde gaan, waar Hij, vóór de opwekking van Lazarus, zovele kinderen gezegend had en daarna in een soort hospitaal in dit gewest melaatsen had genezen. Ik meen dat die stad Betabara heet (cfr. fasc. 27, nrs. 1448-1451). Fascikel 28 3187