tijdspanne getroost en geholpen zou worden. Het onverstand van mijn omgeving zou groot genoeg zijn om mij de dood te veroorzaken, maar alles moest ik moedig en geduldig doorworstelen. Sedert ik met dat zwarte gewaad bekleed ben, doorboort mij alles; alles wondt en verscheurt mij. Ik zie alle harten en wat erin omgaat, alle gevoelens; ik zie, ik hoor alles wat over en tegen mij gezegd wordt!; het is mij een helse kwelling!” De lezer zal het dus begrijpelijk vinden dat de Pelgrim in deze 10 weken  geen uitvoeriger mededelingen heeft kunnen bekomen, dan die welke  hem hierna aangeboden worden; hij kan er ook uit besluiten welke  moeite het de schrijver, zowel als de verhaalster gekost heeft, om de  volgende fragmenten uit die zee van bittere smarten te redden.   Erger nog was het in de dagen tussen 5 en 15 februari, waarin de  mededelingen nagenoeg onderbroken waren.  Immers, haar oude  geestelijke vriend, priester Lambert, die wegens de revolutie uit Amiens  en Frankrijk uitgeweken was, had zij op 9 februari door de dood  verloren.  Om hem eerst de genade van een zalige dood en daarna een  spoedige verlossing uit de louteringsplaats te bekomen, had zij de  lichaamspijnen van de stervende mee geleden en het grootst denkbare  lijden op zich genomen.    Door die overmaat van lijden gedwarsboomd, kon zij in de volgende  dagen slechts de hier volgende karige mededelingen doen.   ***  Aan deze nota voegen wij toe: Wie haar leven enigermate kent – in  dit dubbel jubeljaar van de zienster, 1974, hebben wij een  beschrijving van haar leven in 2 lijvige boekdelen uitgegeven – kan er  zich niet genoeg over verbazen, dat zulk een uitgebreide literatuur  over de heilsgeschiedenis uit de verzameling van haar mededelingen  is kunnen ontstaan, maar toch mogen wij bedenken dat de dagelijkse  communie haar telkens een aanzienlijke rustpoos in haar lijden  verschafte en nieuwe krachten meedeelde.    Fascikel 28 3189