nuttiging en in die maaltijd eeuwig met hen (en met zijn Kerk) zou blijven. Hij sprak ook over zijn geheime leerlingen, de zonen van Simeon en anderen, en verontschuldigde hen voor de openbare leerlingen van het feit dat zij zich achteruithielden; hun houding en omzichtigheid was voordelig, daar zij een andere roeping hadden, een andere taak vervullen moesten. Daar ook meerdere Nazarethanen uit nieuwsgierigheid naar de tempel gekomen waren, enkel om Hem uit te horen, zegde Hij ten aanhoren van allen dat het hun geen ernst was. 1684. Tot de apostelen alleen zegde Hij vele dingen die na zijn terugkeer tot de Vader zouden plaats hebben. Aan Petrus verklaarde Hij dat Hij veel te lijden zou hebben, doch dat hij niet bang moest zijn, maar getrouw en kloekmoedig zijn taak als hoofd en bestuurder van de Gemeente (of Kerk) moest blijven vervullen; ze zou wonderbaar aangroeien. Drie jaren moest hij met Joannes en Jakobus de Mindere te Jeruzalem in de Kerk blijven. Hij voorspelde hun ook dat een jongeling het eerst zijn bloed voor Hem zou vergieten, doch zonder de naam van Stefanus te noemen. Hij maakte ook gewag van de bekering van een vervolger, zonder daarbij de naam uit te spreken van Paulus, die meer zou doen dan vele anderen; zij konden dit moeilijk geloven (cfr. II Kor. 11, 23). Hij voorspelde de vervolging tegen Lazarus en de H. Vrouwen en zei tot de apostelen waarheen zij zich na Fascikel 28 3204