1686. Drie jaren na Christus’ dood waren de apostelen te Jeruzalem vergaderd; daarna verlieten Petrus en Joannes de stad en Maria trok met Joannes naar Efeze. Nu ontstond te Jeruzalem de vervolging tegen Lazarus, Marta en Magdalena. Deze laatste leidde in deze tijd een boetvaardig leven in dezelfde woestijnspelonk, waar Elisabet haar kind Joannes in veiligheid bracht tegen de kindermoord van Herodes. De apostelen hebben in de eerste tijden alles tezamen gebracht, wat tot het lichaam van de Kerk behoorde. Halverwege de tijd, die Maria na Christus’ hemelvaart nog leefde, d.i. ongeveer in het zesde jaar na de hemelvaart, waren zij in Jeruzalem nogmaals verzameld; zij stelden de geloofsbelijdenis op, regelden alles, vervreemdden en verdeelden hun ganse bezit en verdeelden de Kerk in bisdommen, waarna zij zich naar verder afgelegen heidense landen verspreidden. Bij Maria’s dood kwamen zij de laatste maal bijeen en verspreidden zich dan nog in verder gewesten tot aan hun einde (of dood). De zienster verhaalt nog de kiezing van de 7 diakens, de bezwaren van de weduwen en wezen en de zachtmoedigheid van de H. Petrus tegenover Paulus in besnijdingszaken854. 854 De zachtmoedigheid van Petrus. – Bij een eerste opzicht lijkt hier tegenspraak te zijn met hetgeen de zienster vertelde in nr. 861, nl. dat Paulus later in geschil kwam met een zoon van Maria Heli, nl. Jakobus, die gesteund door 2 leerlingen (niet apostelen) Kefas en Joannes de besnijdenis verdedigde. Toen kwam dit bij K. er zo spontaan en natuurlijk uit als iets wat met het visioen van die dag samenhing, dat wij aan haar gezegde niet konden twijfelen. Een diepgaande studie op dit punt heeft ons toen bevestigd in dat geloof aan haar mededeling, zodat het tot een vaste overtuiging uitgroeide (zie fasc. 19, nr. 891, voetnoot 441). Alle passages uit de Bijbel nopens dit punt bijeen nemend, leek ons de waarheid klaar als de zon. Fascikel 28 3208