Ook ZAG ik deze goede man in zijn tuin; ik zag dat hijzelf hem uitbaatte, met de grootste zorg bebouwde en onderhield, en dat men hem daarom vervolgde en Hem daarom in zijn tuin wilde stenigen, zodat hij dodelijk ziek werd. Maar uiteindelijk zag ik dat de koning met al zijn heerlijkheid te gronde ging, en dat de deugdzame man genas, terwijl zijn tuin en al het zijne gedijde en toenam. Ik zag hem als een boom van zegen zich ver uitbreiden en zich over de gehele wereld uitstrekken856. Terwijl Jezus deze parabel vertelde, zag ik hem in taferelen aanschouwelijk aan mijn ogen voorbijtrekken. Maar zulke taferelen die geen actuele geschiedenis zijn, doch slechts voorstellingen of afbeeldingen, zie ik zich nooit op de aarde vertonen, maar op een zekere hoogte boven de grond zweven. Het gedijen van de tuin van die heilige man scheen mij niet alleen te danken aan de natuurlijke vruchtbaarheid van de bodem, aan de innerlijke groei- en ontwikkelingskracht der planten, maar vooral aan het water van zich uitstortende stromen en aan een uitstorting van lichtbronnen en ook van wolken die heel de lucht vervulden en alles met de zegen van regen en dauw bevochtigden. 856 Parabel. – De koning is het Farizeïsme, waarin de vorst van wereld en hoogmoed de scepter zwaait. De arme man is Jezus die zijn tuin, de Kerk, die Hij komt stichten, met de grootste zorg en moeite en geduld langzaam opbouwt. Hij bewerkt moeizaam zijn tuin met grote inspanning in het zweet van zijn aanschijn om kostbare vruchten en zeldzame bloemen van allerlei deugden voort te brengen. De Farizeeën willen Jezus’ werk vernietigen, Hem zijn tuin afhandig maken om er hun eigen stinkende schijndeugd van uiterlijk vertoon, formalisme en ijdele gebruiken voort te brengen; zij verkiezen ledige schalen, uitwendig bekoorlijk, doch zonder kern, boven volle gedegen vruchten; hun ledige schalen willen zij zelfs anderen opdringen, maar Jezus’ werk gedijt, slaagt en bloeit. Fascikel 28 3220