huizen gesloten houden en het was verboden Hem of ook maar zijn leerlingen enige verversing toe te reiken. In Betanië gingen zij in het herberghuis (Herbergshaus) van Simon, de genezen melaatse. Deze was nu goed gestemd en had alles voor een maaltijd bijeengehaald. Magdalena, vol medelijden met de moeizame arbeid van de Heer, trad Hem bij de ingang van het huis tegemoet; zij droeg een boetekleed, een gordel om het lichaam en een zwarte sluier over haar losgemaakte haren. Zij wierp zich aan zijn voeten neer en veegde met haar weelderig hoofdhaar het stof van zijn voeten af, gelijk men iemands schoenen poetst; zij deed dit openlijk en menig getuige van haar handeling nam er aanstoot aan. Na in het huis hun sabbatklederen aangetrokken en de lamp ontstoken te hebben, verrichtten zij onder de lamp hun gebeden. Daarna gingen zij aan tafel. Terwijl zij aanlagen – het liep naar het einde van de maaltijd – verscheen Magdalena opnieuw. Haar liefde, dankbaarheid, berouw en droefheid dreven haar tot Jezus; zij kwam achter zijn ligstoel, brak een flesje met welriekende zalf boven zijn hoofd en goot er dan ook nog van op zijn voeten. Na deze dan met haar haren afgedroogd te hebben, verliet zij weer de zaal. 1709. Verscheidene aanwezigen waren over haar daad wat geërgerd, maar meer dan alle anderen was Judas dit en hij bracht ook Matteüs, Tomas en Joannes Markus in een wrevelige stemming. Maar Jezus pleitte voor haar liefde en stelde haar in het gelijk. Zij heeft Hem zeer dikwijls zo gezalfd, hoewel dit maar ééns in het  Evangelie staat, gelijk menig ander feit, dat zich nochtans meermalen  voordeed.   Fascikel 28 3242