zulke zalvingen die bij wereldse feestgelegenheden veel voorkwamen, een wulps misbruik van de rijkdom en het drong tot hun begrip niet door dat de heiligste der heiligen deze hulde, dit liefdeblijk ten hoogste waardig was. Nota van Brentano. – Deze laatste woorden zijn niet letterlijk van K.,  maar ze geven de zin weer van de verklaring die Anna Katarina gaf  van de woorden die Jezus bij deze gelegenheid sprak.   Ik heb onder Jezus’ woorden (in een bijvisioen) die zalving nogmaals gezien. Magdalena trad vol medelijden de Heer bij de ingang tegemoet. Zij droeg een boetekleed, een gordel om het lichaam en een sluier over haar loshangende haren; zij wierp zich aan zijn voeten neer en veegde met haar haar het stof ervan af, zoals men iemand de schoenen poetst. Zij deed dit in aller bijzijn openbaar en enigen namen er aanstoot aan. Even later onder het gastmaal zalfde zij Jezus; zij heeft dit zeer dikwijls gedaan (hoewel het maar een- of tweemaal vermeld is), zoals overigens vele gebeurtenissen vaker plaats gehad hebben dan het in het Evangelie staat, en zij heeft wegens die zalving achteraf nog moeilijkheden met de leerlingen gehad. Tot dezen zegde Jezus ook dat Hij nog tweemaal – zó althans meen ik gehoord te hebben – in het openbaar zou leren. En toen Hij hun het einde van de wereld en de verwoesting van Jeruzalem beschreef, voegde Hij bij de tekenen, die Hij hun als het voorspel van de gebeurtenis aangaf, ook de tekenen waaraan zij zouden herkennen dat het uur van zijn afscheid nabij was. Hij zegde hun nl. dat dan onder hen nog een twist zou ontstaan, wie van hen de grootste was; hieraan zouden zij weten dat het uur nabij was, waarop Hij hen verlaten zou (Lk. 22, 24). Hij zegde ook dat één van hen Hem zou verloochenen en dat Hij hun dit alles vooraf aankondigde, opdat Fascikel 28 3268