met de hand naar de plaatsen waar zij zouden verrijzen. Maar zij, de Farizeeën, zouden in angst en vrees verkeren en het plan, dat zij met Hem voorhadden (nl. Hem geheel uit te schakelen) verijdeld zien (aangezien Hij zou verrijzen). Hij sprak ook over Eva, en zei dat door haar de zonde op de wereld gekomen was, en dat daarom de vrouwen ook gestraft waren en niet in het Heiligdom mochten komen (niet zo ver als de mannen, of bedoeld is misschien ook: geen functie in de tempeldienst mochten bekleden). Maar door de vrouwen was ook de verlossing (Verlosser), de bevrijding van de zonde en zaligheid op de wereld gekomen, en daarom bevrijdde Hij ze van de slavernij, maar niet van de onderdanigheid (aan de man; Efez. 5, 22-23). Hij herhaalde nogmaals dat Hij tot de Vader ging, en zegde ook iets daarover dat Hij de wil van zijn Vader was, maar dit begreep ik niet. Hij verklaarde zeer duidelijk en onomwonden dat HIJ de zaligheid van de mensen was en het mensdom van de slavernij der zonde kwam verlossen. Hij zette ook uiteen waarom de gevallen engelen geen verlossing bekomen hadden, maar wèl de mensen, die de genade terug konden krijgen, maar dit betoog ben ik vergeten. Hij bleef in de herberg beneden aan de voet van de Olijfberg, maar zij waren voorzien van een lamp, waaronder zij de sabbatgebeden lazen. Fascikel 28 3272