Ik was ook in het huis van het laatste avondmaal, waar, naar ik bemerkte 76 leerlingen in de bijgebouwen sliepen. Ik wist nooit waar ze verbleven: het was hier. Laatste zalving van Magdalena (Mt. 26, 6-13; Mk. 14, 3-9; Joa. 12, 2-7). 1734. Woensdag in de Goede Week, 28 maart. – Hedennamiddag om 4 uur vond de Pelgrim de zienster in  geestvervoering.  Haar aangezicht was bedekt met bloed dat in  strepen van haar voorhoofd neergevloeid was.  De band om haar  voorhoofd was met bloed doordrenkt; ook haar zijde en borst  hadden gebloed.    Hij wekte haar om het bloed van haar voorhoofd af te wissen en om  haar hoofddoek te verversen, om gepraat te voorkomen, opdat zij  niet door vreemden in die toestand verrast zou worden.    Zij ontwaakte zonder evenwel aanstonds tot het volle bewustzijn te  komen; zij was vol kinderlijke vreugd.  Zonder zich rekenschap van  tijd en omgeving te geven, zei ze als een kind dat zich haastig  verontschuldigt:   “Ik bloed niet; zij hebben in Simons huis een lammetje geslacht en ik heb er bij geholpen. De Heer is nu bij Lazarus en Hij onderricht de leerlingen. Judas heeft alle nodige inkopen voor de maaltijd gedaan en de beurs eens wijd geopend. Magdalena is naar Jeruzalem zalf gaan kopen. Ik was overal bij en ik heb overal meegeholpen en kon dus niet komen. Ik weet dat iemand thuis op mij zit te wachten, maar ik kon niet weg!” Dit alles stamelde zij als een kind in een onuitsprekelijk blijde  stemming en als dronken van geluk.  En inderdaad, een vriend van  haar, Melchior Diepenbrock, de latere kardinaal en aartsbisschop van  Fascikel 28 3290