De kleine bekers, die rondom de grote kelk stonden, vielen andere

kerken ten deel:

één daarvan belandde te Antiochië en

een tweede te Efeze;

de 7 bekers zijn bij 7 kerken terecht gekomen.

De kleine bekers behoorden oudtijds toe aan patriarchen;

zij dronken daaruit de geheimzinnige drank bij het ontvangen en

doorgeven van de zegen zoals ik het vroeger gezien en verteld heb

(zie fasc. 1, nrs. 25-27).

De grote kelk was reeds in het bezit van Abraham, Melchisedek

bracht hem mee uit het land van Semiramis waarheen hij verzeild

was, naar het land van Kanaän, toen hij te Jeruzalem de

grondvesten van allerhande plaatsen kwam leggen; hij heeft van

die kelk gebruik gemaakt bij het offer waarin hij in de

tegenwoordigheid van Abraham brood en wijn opdroeg en daarna

heeft hij hem aan Abraham nagelaten. Zelfs is de beker reeds bij

Noach geweest; hij stond in de Ark, geheel van boven. (Hier slaan

wij de halve bladzijde over waarin de zienster verhaalt hoe Noach

in het bezit kwam van de kelk).

1754.

De kelk was ook in het bezit van een stam van goede

nakomelingen van Noach, die nabij Babylon woonden; zij werden

als slaven door Semiramis verdrukt. Melchisedek leidde hen van

daar weg naar Kanaän en bracht de kelk met zich mee. Ik zag dat

hij een tent had in de buurt van Babylon en dat hij, alvorens hen

weg te brengen, daar brood voor hen zegende en brak; anders zou

hun de nodige kracht ontbroken hebben om weg te trekken en

zulk een weg af te leggen. Die mensen hadden een naam die

ongeveer luidt als ‘Samanen’.

Misschien zijn bedoeld de bewoners van Sennaar (= plaatsnaam in

Oost‐Sudan tussen de Blauwe en de Witte Nijl) of ook van

Soemmaar.

Fascikel 29