op u mijn Kerk bouwen en de poorten van de hel zullen haar niet overweldigen. Ook zal mijn macht bij uw opvolgers blijven tot het einde van de wereld.” Op Petrus wijzend zei Jezus ook nog tot de anderen: “Petrus zal mijn plaats innemen, wanneer Ikzelf van U zal zijn weggegaan, hij zal het bestuur van de Kerk waarnemen, de missionering regelen en u uitzenden.” Petrus echter (nog immer onthutst over Jezus’ handeling als was Hij een dienaar en slaaf), sprak: “Nooit zult Gij mij de voeten wassen!” Doch Jezus hervatte: “Indien Ik u de voeten niet mag wassen, zult gij geen deel met Mij hebben.” (Betekenis van deze uitdrukking, zie fasc. 19, nr. 814, voetnoot 406). Toen reageerde Petrus: “Heer, was dan niet enkel mijn voeten, maar ook mijn handen en mijn hoofd!” En eindelijk sprak Jezus: “Wie een bad genomen heeft, is geheel rein en moet nog slechts zijn voeten wassen. Zo is het met u, gij zijt rein, doch niet allen.” Hiermee bedoelde Hij Judas. In zijn onderrichting had Jezus over de voetwassing gesproken als over een reiniging van dagelijkse zonden, daar de voeten noodzakelijk met de vuile en stofferige aarde in aanraking komen en zich telkens opnieuw bezoedelen. De voetwassing was zinnebeeldig, had een geestelijke kracht en was een soort absolutie. In zijn ijver en liefde zag Petrus echter daarin niets anders dan een te verregaande vernedering van zijn Meester. Hij wist nog niet dat de Heer om hem te helpen en zalig te maken zich morgen uit liefde zou laten verguizen en zichzelf tot de smadelijke kruisdood zou vernederen. Terwijl Jezus nu de voeten van Judas reinigde, was Hij buitengewoon teder en vriendelijk. Hij drukte zijn aangezicht op Judas’ voeten en vermaande hem Fascikel 29 52