1767.

Het breken en ronddelen van het brood en het drinken uit dezelfde

kelk bij het sluiten van de maaltijd was van oudsher een teken van

verbroedering en liefde zowel bij het terugzien en de

verwelkoming als bij het afscheid. Ik meen dat iets daarvan in de

H. Schrift wel voorkomt. Jezus echter verhief dit heden (dit eten

en drinken) tot het H. Sacrament. Tot nog toe was het slechts een

zinnebeeldige, voorafbeeldende handeling geweest. Door het

verraad van Judas kwam onder de beschuldigingen bij Kaïfas ook

voor dat Jezus in de paasgebruiken iets nieuws had ingevoerd,

doch Nikodemus bewees uit schriftrollen dat Jezus hier niets

anders dan een oud afscheidsgebruik gevolgd had.

De plaats van Jezus was tussen Petrus en Joannes; de deuren

waren gesloten; alles geschiedde geheim en zeer plechtig. Toen

nu de kap of huif afgenomen was van de kelk en in de afgesloten

achterruimte van de zaal teruggedragen was, bad Jezus zeer

plechtig en leerde op een ernstige wijze. Ik zag dat

de Heer hun het avondmaal en de hele handeling

verklaarde; dit maakte op mij de indruk van een priester die

aan anderen het heilig misoffer leert opdragen.

Uit het blad of voetvlak, waarop de drinkbekers

stonden, trok Jezus nu een schuifplankje, nam de

witte doek die over de kelk hing en spreidde hem uit

op het uitgetrokken plankje.

Ik zag Hem dan een ronde plaat of soort van pateen

van de kelk afnemen en neerzetten op het overdekte

plankje.

Vervolgens nam Hij de broden van de nabij staande

schotel van onder de doek en legde die vóór zich op

de pateen; de vierhoekige, langwerpige broden staken

aan 2 kanten over de plaat uit, zodat de rand van

de plaat of pateen enkel in de breedte van de broden

zichtbaar was.

Fascikel 29